Irakurle bakoitzari bere liburua, liburu bakoitzari bere irakurlea. Shiyali Ramamrita Ranganathan

Apirilaren 23an UNESCOk izendatua, Liburuaren eta Egile-eskubidearen Munduko Eguna ospatzen da, eta liburuen eta irakurketaren gozamena sustatzeko ospakizuna da. Aurten, kaleak ez dira liburuz, irakurketaz eta lorez beteko, baina etxetik ezin diogu irakurketaren boterea erabiltzeari utzi isolamenduari aurre egiteko, informatzeko, pertsonen arteko loturak estutzeko eta gure horizonteak zabaltzeko, gure buruak eta sormena estimulatzen ditugun bitartean.

Horregatik, Herritarren Partaidetzarako arloak: ZENTRO, Herritar Partaidetzarako Dinamizazio Zetbitzuak eta talde teknikoak bi olerki partekatu nahi izan ditugu gure etxeetatik, ( Pavana del desasosiego – Francisca Aguirre eta Zautitua – Castillo Suarez), baina bideo-dei baten bidez partekatuak.

Animatu nahi zaituztegu sare sozialen bidez (twitter edo facebook bidez egin dezakezue) zuen irakurketak etxetik erakustera eta, horrela, sare sozialak liburuz betetzea, liburutegietan eta liburu-dendetan berriz ere liburuz inguratuta elkar ikusteko zain gauden bitartean.

ZATITUA – Castillo Suarez
Zati txikiak egin ditugu
handik hona garraiatu ahal izateko,
bizimodu ahalik eta arruntena egiteko,
eta, beraz, tarteka bakarrik
akordatu ahal izateko haiekin.
Une bat iritsiko da, gainera,
non pusken arteko lotura galduko baita,
eta guri ere ahaztuko zaigu
osotasuna zirela garai batean;
ez duela asko, gainera.
Zaila eginen zaigu errolda osatzea;
ez gara arduratuko horregatik.
Noizbait ilusioen zati horiek guztiak
bat izan baziren ere, ez gara
inoiz ere egoera horretara itzuliko.
Oxigenoaren konposatu batekin bizitzera
ohituko gara

PAVANA DEL DESASOSIEGO – Francisca Aguirre
«Y de pronto la vida se explica de otro modo. / y nuestro corazón se vuelve loco.
Todo se ha transformado en un instante,
los árboles susurran como niños
que estuviesen contándose un secreto.
(…) El tiempo te acompaña enternecido
y en la penumbra llora una guitarra
una canción para que duerma el mundo.
La voz de la piedad cruza el silencio:
cuenta la historia de su amor secreto. (…)_
()
Y ahora vuelves, regresas con tus lágrimas (…) / Y de pronto la vida se explica de otro modo
y la tarde regresa a la mañana,
y la noche se enciende como un cráter
que todo lo calienta y lo ilumina._
Y el tiempo, el viejo tiempo abandonado,/ escucha la canción de la guitarra, / oye con estupor su anochecida historia. /y a su compás la vida cambia el paso /
Y de pronto se explica de otro modo / y se encienden las luces de la casa / y todas las ventanas dan al mar».